Fakir Arad Rodin

Het zaallicht dimt, er klinkt mystieke muziek, het publiek houdt de adem in. Dan betreedt Fakir Arad Rodin de zaal, in zijn handen heeft hij een wiel van vuur, dit wiel heeft een doorsnede van ongeveer een halve meter.

De show gaat moeiteloos van de ene pijniging over op de andere, er verschijnen lange fakkels die hij over zijn armen laat glijden. het publiek siddert, maar als blijkt dat Arad geen brandwonden heeft opgelopen volgt er een zucht.

Een vrijwilliger wordt aangewezen en zal samen met Arad Rodin vuur gaan vreten.

Vanonder een doek wordt een immens folterwerktuig te voorschijn getoverd. Een spijkerbed met vlijmscherpe spijkers van tenminste 10 cm! Rustig en beheerst neemt de fakir plaats, eerst zittend en daarna gaat hij langzaam liggen. Het publiek vindt het nu al spannend maar voor de Fakir is het niet voldoende. Hij nodigt iemand van het publiek uit om op zijn buik te gaan staan. Zal hij gespiest worden?

Na dit schouwspel klinkt er plotsklaps glasgerinkel. Arad spreidt een Perzisch tapijt gevuld met honderden glasscherven uit. In het schemerig licht fonkelen de scherven alsof het sterren zijn. Om te demonstreren dat het echt glas betreft pakt de fakir een fles en slaat deze kapot tussen de andere scherven, alle twijfel is weggenomen. De fakir zet een voet op het tapijt, het publiek houdt hun adem in. Plotseling springt de fakir op en komt met grote kracht terecht in de berg met glas. Hij stampt nog enkele keren met de voeten en de toeschouwers verwachten bloederige taferelen.

Alsof dit allemaal nog niet genoeg is sluit fakir Arad Rodin af met een luguber schouwspel. Hij zal 30 cm lange vleespinnen op verschillende plekken door zijn lichaam steken.
Het publiek slaakt een kreet van verbijstering en ongeloof.

Deze spectaculaire show is ten einde en zal nog lang onderwerp van gesprek zijn.